واقعن خندیدن به چه قیمتی ؟ متاسفانه همه ی ما روزانه صحنه هایی رو می بینیم که شاید زیاد دوست نداشته باشیم و یا شایدم خوشمون بیاد ! اینکه یه سری آدم بشینیم و پشت سر یکی غیبت کنیم و اَداشو دربیاریم و بخندیم ، حرکتیه که نمی دونم واقعن چی می شه بهش گفت . ادا در آوردن و مسخره کردن یکی جلوی خودش ، اونم زمانی که هیشکی دوروبرمون نیست تا حدی که طرف مقابل ناراحت نشه به نظرم اشکالی نداره و می تونه بهش کمک کنه که اون ایراداتش رو برطرف کنه ، ولی اینکه بخوایم پشت سرش یه سری با هم بگیم و بخندیم اصلن برای من یکی قابل تحمل نیست .

حتا یه سری دیگه نقطه ضعف بقیه رو پیدا می کنن و وقتی می بیننش جلوی دوستاشون اون نقطه ضعف رو می گن و می خندن و طرف مقابل رو مسخره می کنن . حالا اگه کسی رو که مسخره می کنن ، هم و سن و سالشون باشه باز قابل تحمل تره تا اینکه بخوان بزرگتر از خودشون رو سوژه قرار بدن . البته نمی گم اگه هم سن و سال بود اشکالی نداره ! فقط گفتم از مسخره کردن بزرگتها قابل تحمل تره !

حتا من دیدم کسایی رو که بقیه رو به خاطر لهجه ، قیافه و خیلی چیزای دیگه که خود آدم هم توی به وجود اومدنشون بی تقصیره مسخره می کنن ! اینکه بخوایم قیافه ی کسی رو به خاطر چیزی که خودش در به وجود اومدنش هیچ تقصیری نداره مسخره کنیم اصلن قابل تحمل نیست .

توی شهرهای کوچیکتر به خاطر اینکه بیشتر آدم ها همدیگه رو می شناسن و محیط هم کوچیکه ، این عمل با شدت بیشتری انجام می شه و آدم های زیادی سوژه ی بقیه برای مسخره کردن قرار می گیرن . نمی دونم این عمل فقط بین ما ایرانی ها رواج داره یا توی کشورهای دیگه هم وجود داره ؟! ولی فکر نمی کنم توی کشورای پیشرفته تر آدم ها همدیگه رو اینجوری مسخره کنن و سوژه قرار بدن .

جدا از مسخره کردن ، خیلی ها رفتارهای زشتی انجام می دن و دور هم می خندن که واقعن نمی دونم چی می شه گفت . مثلن اینکه بخوایم یواشکی بریم سراغ کیف کسی و چیزی از توی کیفش بگیریم و طرف بعد اینکه کلی گشت ، بهش بدیم بگیم اینا و بزنیم زیر خنده به نظرم اصلن چیز جالبی نیست . ولی چیزیه که زیاد دیدیم و باز هم می بینیم .

خلاصه اینکه یه آدم جنتلمن هیچ وقت نمیاد به چیزهایی بخنده که ارزش آدم های دیگه رو کم کنه . هر آدم یک ارزش و جایگاهی داره و اگه کسی بخواد ارزش اون آدم رو با مسخره کردنش کم کنه بدونه خودش از همه مسخره تره .