من معمولن وقتی بیکارم می رم توی ویمیو و انیمیشن و فیلم کوتاه می بینم. البته فقط دیدن تنها نیست و ازشون تکنیک های جدید و خیلی چیزای دیگه هم یاد می گیرم . توی این مدت هم ویدیو زیاد دیدم و الان کلی انیمیشن و فیلم کوتاه دارم که دوست دارم معرفی کنم و اگه دوست داشتید برید شما هم ببینید. ولی چون زیاد می شه و نمی خوام یه پست پر از انیمیشنای رنگارنگ بنویسم فقط می خوام یکیشو که خیلی برام جالب و عجیب بود معرفی کنم و اگرم بقیشو می خواید ببینید برید و چیزایی که لایک کردم رو ببینید.
اسم این انیمیشن A Boy And His Atom ( پسرک و اتمش ) هست و کوچیک ترین انیمیشنیه که تا به حال ساخته شده ! این انیمیشن محصول شرکت IBM هست و با به هم وصل کردن تک اتم ها ساخته شده و ۱۰۰ میلیون بار بزرگنمایی کردن تا ما بتونیم اونو ببینیم !
تو نگاه اول انیمیشن خیلی ساده ای به نظر میاد ولی وقتی توضیحاتش رو بخونید می بینید ساختش خیلی هم ساده نبوده و واقعن اثر خیلی بزرگ و ماندگاریه . بخشی از توضیحاتی که زیر انیمیشن اومده می گه :
توی نوامبر ۲۰۱۲ این ایده به کارگردان اثر یعنی Nico Casavecchia پیشنهاد شده و قرار شد با استفاده از اسکن میکروسکوپ تونلی روبشی که وسیله ایه برای ایجاد آرایش اتم ها یک انیمیشن کوتاه با تکنیک استاپ موشن یا عکس گرفتن فریم به فریم ساخته بشه .
بعد از کلی جلسه بین هنرمندا و دانشمندا بلاخره هنرمندا محدودیت های کار با این دستگاه رو متوجه شدند و باید با استفاده از بیشتر از ۵۰۰۰ اتم این انیمیشن ساخته می شد و چون حرکت هر اتم از لحاظ اقتصادی هزینه بره باید روی تمام حرکات دقت می کردن و مشکل دیگه ای که داشتن این بود که اتم ها رو نمی شه پیکسل پیکسل مثه چیزی که توی صفحه نمایش داریم چید و باید مثه آجر روی هم چیدشون و همین مشکلات کار رو برای طراحی و داستان پردازی سخت کرده بود.
خلاصه تصمیم به این گرفتن که داستان انیمیشن طوری باشه که برای هر ملیتی قابل فهم باشه و هیچ دیالوگی نداشته باشه و این داستان رو انتخاب کردن و چون محدودیت هایی برای طراحی داشتن و از رنگ بندی هم نمی تونستن استفاده کنن تصمیم گرفتن از طراحی ۸بیتی شبیه به بازی های کنسول های قدیمی مثل آتاری استفاده کنن .
خلاصه ساخت این انیمیشن ۱ ماه طول کشید و تک تک فریم ها توسط اتم ها ساخته و ازشون عکس گرفته شد. خروجی کار هم بدون هیچ تغییری و تنها با استفاده از همان تصاویر به دست اومده .
همین الان برید و کوچکترین انیمیشن عمرتون رو از اینجا ببینید .
این روزا هر کی یه آهنگ خونده ، دوست داره اونو موزیک ویدیو کنه و از هزار طریق پخشش کنه. بازار موزیک ویدیو هم که داغ بشه هر کسی که دوربین داشته باشه و یه خورده از تدوین سرش بشه دلش می خواد یه درآمدی هم از این طریق داشته باشه. توی سال های اخیر و همین بازار داغ موزیک ویدیوها، استعدادهای خوبی هم پیدا شدن و موزیک ویدیوهای خوب زیاد بودن ولی حرفه ای ها هم ممکنه یه سری نکات رو نادیده بگیرن و سوتی هایی تو موزیک ویدیوهاشون بدن ! من به خاطر علاقم به تکنیک های تدوین، موزیک ویدیوها رو بیشتر از دید تکنیکی نگاه می کنم تا آهنگ و داستان و چیزای دیگش . برای همین طی این مدت چیزهایی متوجه شدم که حتا کارگردانای حرفه ای هم توی موزیک ویدیوشون رعایت نمی کنن . می خوام یه سریشونو بنویسم تا خواننده ها و کارگردانا بیشتر دقت کنن.
البته می دونم ساخت موزیک ویدیو توی ایران گرفتاری های خاص خودشو داره، ولی این نکاتی هم که می گم نکات خیلی ریز هست که اگه رعایت بشه به کیفیت موزیک ویدیو کمک می کنه و به محدودیت های کارگردان ها خیلی ربط نداره .
به هیچ وجه از عینک آفتابی یا لباس های شفاف توی محیط بسته و یا روشن استفاده نکنید.
عینک آفتابی این روزا یه جور کلاس برای خواننده ها شده و بیشتر خواننده ها دوس دارن توی موزیک ویدیوشون عینک آفتابی بزنن ! اگه شیشه ی عینک خیلی تیره باشه و توی محیط روشن دارید موزیک ویدیو رو ضبط می کنید معمولن تصویر پشت صحنه توی شیشه عینک می افته و اگه بیننده خیلی ریزبین باشه می تونه پشت صحنه رو ببینه .
اگه خواستید از عینک آفتابی استفاده کنید از شیشه های روشنتر و توی محیط های کم نورتر استفاده کنید . البته الان با نرم افزارهایی مثل افترافکت می شه نور شیشه رو کم کرد و چیزی که توش افتاده رو محو کرد ولی معمولن وقتی از این تکنیک ها استفاده می شه شیشه عینک خیلی تیره و غیر واقعی می شه و کارگردان ویدیوتون هم باید خیلی ازتون پول بگیره تا از این کارا کنه ! یه کار دیگه ای هم که شنیدم بعضی کارگردانا می کنن اینه که پشت شیشه عینک یه کاغذ سیاه می چسبونن تا تصویر رو انعکاس نده ( البته به قیمت اینکه خواننده موقع اجرا جایی رو نمی بینه ! ) . یه نمونه از این اشتباه معمول رو توی موزیک ویدیو شیطون لجباز از ۲friend می شه دید :
جدا از عینک از لباسها و دکورهایی که مثل آینه تا حدودی تصاویر رو انعکاس می دن هم استفاده نکنید . اشتباهی که بروبکس توی آخرین موزیک ویدیوشون ( قدرت دست خانوماست ) انجام دادن و از یه سرباز با لباس های مثلن فلزی استفاده کردن و تا حدودی می شه پشت صحنه رو توی لباسش دید !
از افکت ها و فیلترهای تصویری تو جای درستش استفاده کنید.
یکی از فیلترهایی که روی موزیک ویدیوها زیاد گذاشته می شه ، خطوط نور و نورپردازی های رنگی ( مخصوصن تو مایه های نارنجی یا آبی ) هست . از این نوع نورها اگه توی جای درستش استفاده بشه خیلی کار رو زیبا و دلنشین می کنه، ولی اگه جای غیر ضروری استفاده بشه زیاد جالب نیست و حس خوبی نداره ، مثلن یک نمونه از استفاده غیر ضروری این نوع فیلترهارو می شه توی موزیک ویدیو فردا تو راهه از بتی دید:
درست هر قسمتی رو ماسک کنید و در حین ماسک کردن پیشفرض ذهنی داشته باشید.
ماسک کردن یه اصطلاحه که توی نرم افزارایی مثل افترافکت کاربرد داره . با ماسک کردن می شه یه قسمت از فیلم رو برید و چیز دیگه ای جاش گذاشت . اگر خواستید جایی از این تکنیک استفاده کنید پیشفرض ذهنی برای خودتون داشته باشید و بدونید توی کدوم سکانس ها ماسک کردید و کجاها نکردید. مثلن اگه سکانسی رو ماسک کردید و بعد از چند سکانس دوباره به اون سکانس بر می گردید یادتون باشه دوباره ماسک کنید و ماسک نکرده اونجارو رها نکنید. مثلن توی موزیک ویدیو Hands Up از ماهان زد توی سکانسهایی آسمون رو ماسک کردن ولی توی سکانس های بعدیش از همون صحنه رنگ آسمون حالت طبیعی داره و ماسک نشدست :
البته من قصد تخریب این خواننده ها و یا موزیک ویدیوهاشونو نداشتم و این مثال هایی که زدم فقط جهت کمک به تمام خواننده ها و کارگردانای موزیک ویدیو بود . قطعن اگه خواننده و یا کارگردانی متوجه ایرادهاش بشه سعی می کنه توی کار بعدیش ایرادهارو رفع کنه .
توی این مدل کارها هم فقط تجربه باعث می شه کارگردانی موفق بشه و هر چقدر تجربش بیشتر باشه کارهای با کیفیت تری ارائه می کنه . امیدوارم این نکات کوچولو که گفتم به صنعت موزیک ویدیو کمک کنه . شما هم اگه نکته خاصی به ذهنتون می رسه حتمن بگید تا راهنمایی بشه برای موزیک ویدیوسازها و خواننده ها .