دو سال پیش که سریال یوزارسیف از تلویزیون ایران پخش می شد ، منم بعضی قسمت هاش رو دیدم . در کنار نقطه ضعف های کمی که داشت سریال خوبی بود و هزینه ی زیادی صرف ساختش شده بود . توی یکی از قسمتاش ، دیالوگی از زبون مصطفی زمانی ( بازیگر نقش یوزارسیف ) گفته شد که خیلی اون جمله رو دوست داشتم . یوزارسیف رو کرد به جمعی که تو زندان بودن و گفت : ماها همه انسانیم و باید همدیگه رو یاری کنیم . چیزی که امروزه اصلن نمیبینیم و وجود نداره !

همش از همدیگه بدمون میاد و دوست داریم سر به تنمون نباشه . وقتی از نزدیک با همیم ، کلی گل می گیم و گل می شنویم و پشت سر ، هر چی دلمون می خواد می گیم . مثلن منو بیژن ایستادیم داریم صحبت می کنیم که یهو کامبیز میاد ، بیژن می گه : اَه بازم این کامبیزِ … اومد ! و کلی بد بیراه بهش می گه . بعد دو دقیقه می ره پیشش و کلی می گن و می خندن ! خب وقتی می گی و می خندی چرا پس بیخودی بدت میاد ازش ! من نمی دونم این چه اخلاقیه که بیشتر ما آدما داریم .

همینجوری بهم چه به شوخی و یا چه به جدی فحش هایی می دیم که حتا یه لحظه هم به معنی بعضیهاشون فکرم نکردیم ! نمی گیم با خودمون که آخه این حرفی که زدیم ینی چی ؟ اگه یه سری به فرهنگ لغت بزنیم و معنی بعضی از حرفامون رو بخونیم اصلن رومون نمی شه دیگه تو چشما هم نیگاه کنیم !

بعضی وقت ها هم عصبانی می شیم و چنان دعواهایی با هم می کنیم که دو تا گوزن توی جنگل های آمازون اینجوری همدیگه رو لَت و پار نمی کنن ! ( تو این مستندا دیدین دیگه دو تا گوزن هی شاخاشونو به هم می زنن تا قدرت نمایی کنن و اینا ! ) همچین صورت طرف مقابلش رو چنگ می ندازه و مشت می کوبه وسط دماغش که شیر و ببر و پلنگم بلد نیستن همچین چنگایی بزنن ! اینا که اینجوری دعوا می کنن آدم نیستن اصلن ، حیوونم نمی شه گفت ، چون گفتم که حیوونا در این حد خشونت ندارن ! نمی دونم کدوم گونه از جانداران با هم این رفتار رو دارن که بخوام تو اون دسته بزارمشون ! اگه شما فهمیدین به منم بگین !

کلن ما آدما در حال حاضر به فکر همه چی هستیم جز همدیگه ، حتا حاضر نیستیم به هم کمک کنیم . کنار بزرگراه می بینیم طرف تصادف کرده افتاده رو زمین داره جون می ده خون ریزی شدید داره ، ولی به جای اینکه بزاریمش تو ماشینمونو ببریمش بیمارستان ، گوشیمونو در میاریم از جون دادنش فیلم می گیریم که بعدن برا همدیگه بزاریم حال کنیم ! بعدم که مُرد ، یه لُنگ می کشیم روشو هی پول خورد می ندازیم دور و برش که مثلن ما اونجوری نشیم یه وقت خدایی نکرده !

حتا بعضی از آدما خیال می کنن همه جا رو خریدن و اونجا مال خودشونه ! یه محله رو همچین مدیریت می کنن که اگه کسی ندونه خیال می کنه کل اون محله مال اونه با سند شیش دنگ منگوله دار ! مثلن طرف عکاسه داره از در و دیوار عکس می گیره ، بعد یکی دیگه میاد و می گه اینجا چه غلطی می کنی از چی عکس می گیری برو گم شو و دو سه تا حرف ناجورم می زنه و طرفو از اونجا دور می کنه که نگو و نپرس . خب هر کسی به یه چیزی علاقه داره ، طرف که نیومده از تو خونه تو عکس بگیره می زنی تو ذوقش ! یه دو تا عکس از یه محله ای که برای شهرداری هم هست نه تو ، می گیره می ره به تو چه ربطی داره آخه ؟!

خلاصه که ما آدما اصلن همدیگه رو درک نمی کنیم و به هم احترام نمی زاریم . حاضریم بریم یه سگ بخریم بهش طناب وصل کنیم تو خیابون راش ببریم هی بغلش کنیم و نازش کنیم ، ولی نسبت به هم خون و همجنس خودمون هیچ وقت اینجوری نیستیم و همش یا با هم دعوا داریم یا قهریم یا دوست داریم سر به تنمون نباشه و فقط خودمون باشیم و خودمون . باور کنین طبق همون دیالوگ مصطفی زمانی ، همه ی ما آدمیم و باید همدیگه رو یاری کنیم … .

پ.ن : در راستای اصلاح خودمون و جنتلمن شدن روز افزونمون خیلی خوبه که خودمون رو اصلاح کنیم و نسبت به همدیگه مهربون باشیم . اگه این کارو کنیم خواهیم دید که چقدر زندگی خوب و شیرینه . مثل زندگی مورچه ها که همه به هم کمک می کنن و با هم همکاری دارن و یه زندگی خوبی رو برای هم می سازن ، بیایم لا اقل از مورجه بیشتر باشیم .